'Je weet toch wat ze zeggen, van een geluk bij een
ongeluk?' begint Susana opgewonden. Ik krijg nauwelijks de kans haar te
begroeten. 'Nou, dat klopt dus helemaal! Moet je horen: Ik verslaap me, race
naar mijn werk, ben er bijna, maar geef geen voorrang op de rotonde en... ja
hoor... aanrijding. Ik meteen in paniek en blijf als verstijfd zitten. Dan zie
ik die jongen uit de andere auto stappen, lang, slank, knap... Nog meer paniek,
je snapt. Hij kijkt boos, logisch ook, maar dan ziet hij mij en hij
glimlacht...' Susana lacht, en ik wist al meteen wat er zou komen. 'Om een lang
verhaal kort te maken, we gaan vanavond uit eten om erover te praten en het
schadeformulier in te vullen. Leuk, intiem restaurantje, en zo. Hoe dan ook, ik
bel om mijn afspraak voor vanavond af te zeggen.'
Dit is het verhaal van Susana, en ik deel het hier omdat
het een prachtige illustratie is van een onderzoek dat is uitgevoerd door de echtgenoot van Elaine Aron, een onderzoek waarbij hij op wetenschappelijke wijze wist
aan te tonen dat HSP's sneller en makkelijker verliefd worden dan niet HSP's.
Het betreft een onderzoek gedaan met studenten (bij de
selectie speelde het geen rol of ze HSP waren of niet) op een wankele,
schijnbaar gammele en smalle hangbrug over een diep ravijn. Aan de ene kant
stond een man, aan de andere een vrouw; ze wisten niet van elkaar dat de ander
er stond. De medewerkers aan het onderzoek stuurden de proefkonijnen de brug
over en, ja hoor, in verhouding tot het totaal aantal gedane proeven werden de
kandidaten vaak verliefd op elkaar. Het experiment was natuurlijk veel
complexer, maar waar het Dr. Aron om ging, was dat hij wilde aantonen dat
iemand die gestresst is, dat iemand met veel adrenaline in het bloed, sneller
en makkelijker het hart verliest dan iemand die gewoon kalm en rustig is.
Inderdaad, je hebt het goed gelezen: iemand die gestresst
is wordt makkelijker verliefd dan iemand die er lekker ontspannen bij zit. En
waarom is dit voor elke HSP een belangrijk gegeven? Simpelweg omdat HSP's
sneller en makkelijker gestresst zijn!
Susana had zich verslapen en haast zich naar haar werk.
Ze is gestresst want ze wil niet te laat komen. Ze rijdt snel en let niet goed
op; bij de rotonde geeft ze geen voorrang en heeft een aanrijding. Nóg meer
stress, en niet zo'n beetje ook. De bestuurder van de andere auto, een lange,
knappe jongen, (ook HSP, zoals ik later hoorde) was ook van streek door de
aanrijding.
Toegegeven, het voorbeeld van Susana en Javi is nogal
extreem, en dat geldt net zo voor het experiment van de brug, maar wat een
realiteit is, is dat HSP's snel overvoerd raken door een veelheid aan
informatie, en wie overvoerd is, is gestresst. (Je weet natuurlijk dat HSP's
sterk ontwikkelde zintuigen hebben die alles, maar dan ook alles in zich
opzuigen zonder dat ze zich daarvan bewust zijn).
Een hoogsensitief iemand raakt gemakkelijk uit evenwicht
door dingen die de meeste mensen totaal onberoerd laten. Zo kun je als HSP al
van streek raken in de wetenschap dat je een afspraak met iemand hebt, dat je
bezoek krijgt, dat je naar een officiële instantie moet bellen, of wanneer je
onverwacht een vervelende rekening krijgt (en ook wanneer je wel wist dat die
rekening moest komen maar je er expres niet aan dacht), wanneer je eindelijk
aan de beurt bent bij de kassa en ontdekt dat je je geld thuis hebt laten
liggen, wanneer je je sleutels kwijt bent, als iemand iets tegen je zegt dat je
als kritiek in de oren klinkt... enzovoort, enzovoort; op zich doodnormale
dingen maar waardoor een HSP zich snel uit het lood geslagen voelt en nerveus
wordt. En dat is stress. We kunnen dus wel stellen dat je als HSP eigenlijk
voortdurend een groot risico loopt om verliefd te worden.
En het is niet alleen stress die bij de HSP's voor een
verhoogde kans op verliefd worden zorgt. Er is nog iets anders, namelijk, het
feit dat de meeste hooggevoeligen een zwak zelfbeeld hebben. Ga maar na: iemand
met een zwak zelfbeeld is voortdurend op zoek naar de goedkeuring van zijn
omgeving. Ja, iedereen valt graag bij anderen in de smaak, maar voor een HSP
met een gering gevoel van eigenwaarde is die behoefte nog veel sterker.
Tellen we beide factoren, die van de verhoogde kans op
stress aan de ene kant, en een zwak zelfbeeld aan de andere kant, bij elkaar
op, dan is het wel duidelijk dat de HSP een grote kans loopt om zijn hart te
verliezen aan de eerste de beste mens die zijn pad kruist en een aardig woordje
tegen hem of haar zegt. En als dit aardige woordje ook nog eens vergezeld gaat
van een glimlach en een complimentje (hoe onschuldig ook) dan is het gevoelige
hart snel gesmolten...
En verder?
Heb je
dit soort momenten meegemaakt en daarbij ook je ideale partner ontmoet, dan kan
ik je alleen maar gelukwensen en hoef je eigenlijk niet verder te lezen. Maar
ben je daarentegen iemand die herhaaldelijk zijn hart verliest en die niet
verder komt dan kortstondige relaties, of ben je iemand die nog al eens
verliefd wordt op iemand die je liefde niet beantwoordt, dan heb je misschien
wat aan de volgende overwegingen:
- Denk eens na over je ervaringen in het
verleden, over de keren dat je verliefd werd, en probeer je te herinneren of je
op die momenten dat Cupido's pijl je hart trof, om wat voor reden dan ook,
gestresst was.
- Hou er rekening mee dat verreweg de
meeste HSP's een zwak zelfbeeld hebben. Geldt dat ook voor jou? Kun je je
momenten herinneren waarop je zo diep geraakt werd door een glimlach of een
complimentje dat je daardoor op die persoon verliefd werd?
- Vraag je eens af of je gedrag
beantwoordt aan het profiel van de zogenaamde pleaser; iemand die zijn eigen behoeften opoffert om het de ander
altijd zo veel mogelijk naar de zin te maken. Is dat het geval, dan zou het wel
eens kunnen zijn dat je verliefd werd op degene die je pleasde, en dat je jezelf, je eigen Ik, aan die ander hebt
weggeschonken. In dat geval adviseer ik je dringend om te onderzoeken wat je
eigen behoeften zijn, en die dan ook te eerbiedigen door, onder andere, grenzen
te stellen en die te bewaken.
Verliefd
zijn is heerlijk. Het is een zalig om op wolken te lopen en vlinders in je buik
te voelen kriebelen. Ik wil je dat verrukelijke geluksgevoel absoluut niet ontnemen,
stel je voor! Waar het me echter wel om gaat, is dat je je bewust bent van de
valkuilen die je duur kunnen komen te staan. Het is immers heel goed mogelijk
dat je, als HSP, extra kwetsbaar en naïef bent in vergelijking tot de meeste
mensen, terwijl een hooggevoelige die in de kou komt te staan doorgaans ook veel
meer zielepijn heeft en langer de tijd behoeft om verdriet te verwerken.